Hülyalarýmdaki Dünya

Söyleyin nerde ruhumun dünyasý o diyar,
Ferhat gibi daðlarý yarýp yarýp gideyim..
Eþiðine baþ koyup da aðlayayým zâr zâr,
'"Ne olur gel, gel artýk'" diye feryat edeyim!

Yýllar var onun hayaliyle avunuyorum,
Kanayan þu gönlümde en onulmaz yaralar;

Kimse bilmez nasýl bir hicranla yanýyorum,
Gözlerimden akan gönlümdeki hâtýralar...

Ey tatlý hülya, bir þifâ sun kendi dilinden,
Ateþ-i hicranýmý onunla söndüreyim.
Vur mýzrabýný, naðmeler duyur bam telinden,
Duyur ki, onunla efgâmmý dindireyim.