Hafið

mar

Hafið

VOCÊ, oceano! Que carrega o tempo e a cor harman
ÞÚ, haf! Sem ber tímans og harmanna farg
Você me bravo levanta
þÚ hugraun mér vekur
No coração do meu coração, você vai quebrar na rocha
Í hjarta mér innst, þá þú brýzt um við bjarg
A montanha está tomando
þAð bergmála tekur

Fino é triste, seu som está ferido
ÞInn niður er hryggur, þinn hljómur er sár
Você está com tanto medo
Pú hrellir svo muna
Como um redemoinho, qual seria a melhor lágrima?
Sem brimdropinn hver væri beiskasta tár
Cada batida soou
Hvert báruhljóð stuna

E a escuridão estava ansiosa e escura sob a enguia
Og dimmur var ægir og dökk undir él
Foi dynhamra city
Var dynhamra-borgin
E então o pesadelo ficou em silêncio como o inferno
Og þá datt á náttmyrkrið þögult sem hel
E pesado como tristeza
Og þungt eins og sorgin

Nós fomos para a barraca de iceberg
Við hafið eg sat fram á sævarbergs stall
E ele olhou para o calabouço
Og sá út í drungann
seu surf provocando pela andorinha de praia
þAr brimaldan stríða við ströndina svall
E então tão pesado
Og stundi svo þungan