L’ULTIMA POESIA (part. Geolier)

Quando tu sola te ne vaje, tu sola te ne tuorne
Nun t'annasconnere che ’o ssaje, t'arragge e nun t'adduorme
Na vita nn’è abbastanza pe te conoscere in fondo
Visto ca tu nun permiette maje a nisciuno d'o fà
Essere nuje è difficile pecché sapimmo si ce vene ditta na bucia oppure na verità
Na notte ca nun schiara e 'sti penziere se ne fujeno
N'abbraccio brucia 'e mmane, staje lontano o te n'hê fuje da me
E certi vote no, nun è accussì difficile
A stà 'nzieme a te equivale a vivere e a m’accidere

T’annammure pecché nn'vuò stà tu sola
Ma staje sola pure si staje cu’mmé
Comme vuò ca te voglio bbene
Si ogne abbraccio è na catena a ll'anema?
Cancella tutte cose, 'o munno nun esiste, però esiste ancora tu
E t'aggio scritto l’ultima poesia
T'annammure pecché nn'vuò stà cu'tté

Nn'criscimmo maje pecché criscimmo troppo ampresso
'O male è sempe 'o stesso, però tu 'o guarde diverso
Simmo jute ô manicomio cchiù 'e na vota
Nun vide che è fernuta? Na canzone senza note
E non pazziammo cchiù i' e te, e non m'hê ditto cchiù pecché
Te ne si juta luntana 'a me, i' luntano 'a te
Nun voglio stà pe nu juorno 'e cchiù
Ca alla fine non è overo che nuje murimmo
Nuje ce sceglimmo a chi purtà cu nuje 'int'a n'ata vita
Facimmo ammore, ma è na guerra o c'assumiglia
Te cunuscevo prima 'e te cunuscere pe finta

Pero nn'fa niente, no, nun è accussì difficile
A stà 'nzieme a te equivale a vivere e a m'accidere

T'annammure pecché nn'vuò stà tu sola
Ma staje sola pure si staje cu'mmé
Comme vuò ca te voglio bbene
Si ogne abbraccio è na catena a ll'anema
Cancella tutte cose, 'o munno nun esiste, però esiste ancora tu

E io ti ho scritto l'ultima poesia perché
Pensavo che così non ti scordavi me, ma io scordavo te
È una finta verità che mi brucia ma guarisce il cuore

T'annammure pecché nn'vuò stà tu sola
Ma staje sola pure si staje cu'mmé
Comme vuò ca te voglio bbene
Si ogne abbraccio è na catena a ll'anema
Cancella tutte cose, 'o munno nun esiste, però esiste ancora tu

E t'aggio scritto l'ultima poesia
T'annammure pecché nn'vuò stà cu'tté

A ÚLTIMA POESIA (part. Geolier)

Quando se vai sozinha, e sozinha logo retorna
Não se esconda, você sabe, que se irrita e não consegue dormir
Uma vida não é suficiente para te conhecer profundamente
Visto que você nunca permite a ninguém fazer isso
Ser a gente é difícil, porque não sabemos se dizemos uma mentira ou uma verdade
Uma noite que não clareia e esses pensamentos fogem
Um abraço incendeia, fique longe e não confie e mim
E às vezes não, não é tão difícil
Estar com você equivale a viver e a me matar

Você se apaixona porque não quer ficar sozinha
Mas você está sozinha mesmo que esteja comigo
Como pode querer que eu te ame
Se cada abraço é uma corrente para a alma?
Esqueça tudo, o mundo não existe, mas você ainda existe
E eu te escrevi a última poesia
Você se apaixona porque não quer estar com você mesma

Não crescemos mal porque crescemos muito rápido
O mal é sempre o mesmo, mas você o vê de forma diferente
Estivemos no manicômio, não é mais como era antes
Não vê que acabou? É uma canção sem notas
Eu e você não fazemos mais loucuras, e você nunca me disse o porquê
Você foi para longe de mim, e eu para longe de você
Não quero ficar mais nem um dia aqui
E, afinal, não é verdade que nós dois morremos
Nós escolheremos quem levar para uma outra vida
Fazemos amor, mas é uma guerra ou se parece com uma
Eu te conhecia antes e conhecia fingindo

Mas não tem problema, não é tão difícil
Estar com você equivale a viver e a me matar

Você se apaixona porque não quer ficar sozinha
Mas você está sozinha mesmo que esteja comigo
Como pode querer que eu te ame
Se cada abraço é uma corrente para a alma?
Esqueça tudo, o mundo não existe, mas você ainda existe

E eu te escrevi a última poesia porque
Pensei que não se esqueceria de mim, mas eu me esqueceria de você
É uma verdade fingida que queima, mas cura o meu coração

Você se apaixona porque não quer ficar sozinha
Mas você está sozinha mesmo que esteja comigo
Como pode querer que eu te ame
Se cada abraço é uma corrente para a alma?
Esqueça tudo, o mundo não existe, mas você ainda existe

E eu te escrevi a última poesia
Você se apaixona porque não quer estar com você mesma

Composição: Geolier / Nicollo Moriconi