Lagnan

Onki er so balt
At tað verur ikki alt
Nú nærkast ein vetrarbreyt
Lagnan tilverunnar treyt

Tá Nornir kalt
Hava dagar allar talt
Tó endaleys ævin er
Náðileyst at enda ber

Dagarnir flúgvandi fara
Fornøld eftir øld
Eydnan man fløða og fjara
Mannalagnan køld

Vónloysi laðar ein varða
Fækkast daga fjøld
Dagarnir flúgvandi fara
Mannalagnan køld

Væna hjá mar ver
Til at hvíldarkvøldi ber
Og veturin kaldur kom
Ástin tilverunnar trom

Tó frystir enn
Heitur eldur hjá mær brenn
Tá kavin har kaldur lá
Hitar blíða eygnabrá

Myrknandi ókomin ár
Tigandi fellir eitt tár
Ástina fornminnið fjalir
Tigandi tónleikatralur

Tikin av kaldari tøgn
Stíg inn í søgu og søgn
Brenn sum ein Nykbrandur hátt
Í lofthavið dottin á veturnátt

Destino

Nada é tão ousado
Que não acabe um dia
Agora uma galáxia se aproxima
Destino a condição de existência

Quando Norns friamente
Contou todos os dias
Embora eterna a eternidade seja
Sem misericórdia irá para o fim

Os dias voam
Idade antiga sobre idade
Alta e baixa como a maré
O destino do homem está frio

Pilhas de desesperança sobre um moledro
Diminui a massa dos dias
Os dias voam
O destino do homem está frio

Boa estadia comigo
Até que a noite de descanso venha
E frio o inverno veio
Ame as margens da existência

Embora isso ainda congele
Queimando o fogo quente comigo
Quando a neve estava fria
O caloroso olhar aquece

Escurecimento de anos sem resposta
Silencioso cair de uma lágrima
Amor de antigas memórias
Calado escravo da música

Tomado por um frio silencioso
Entra na história e na lenda
Queime como uma estrela cadente
Caído na atmosfera em uma noite de inverno

Composição: Heri Joensen