Lagnan
Onki er so balt
At tað verur ikki alt
Nú nærkast ein vetrarbreyt
Lagnan tilverunnar treyt
Tá Nornir kalt
Hava dagar allar talt
Tó endaleys ævin er
Náðileyst at enda ber
Dagarnir flúgvandi fara
Fornøld eftir øld
Eydnan man fløða og fjara
Mannalagnan køld
Vónloysi laðar ein varða
Fækkast daga fjøld
Dagarnir flúgvandi fara
Mannalagnan køld
Væna hjá mar ver
Til at hvíldarkvøldi ber
Og veturin kaldur kom
Ástin tilverunnar trom
Tó frystir enn
Heitur eldur hjá mær brenn
Tá kavin har kaldur lá
Hitar blíða eygnabrá
Myrknandi ókomin ár
Tigandi fellir eitt tár
Ástina fornminnið fjalir
Tigandi tónleikatralur
Tikin av kaldari tøgn
Stíg inn í søgu og søgn
Brenn sum ein Nykbrandur hátt
Í lofthavið dottin á veturnátt
Destino
Nada é tão ousado
Que não acabe um dia
Agora uma galáxia se aproxima
Destino a condição de existência
Quando Norns friamente
Contou todos os dias
Embora eterna a eternidade seja
Sem misericórdia irá para o fim
Os dias voam
Idade antiga sobre idade
Alta e baixa como a maré
O destino do homem está frio
Pilhas de desesperança sobre um moledro
Diminui a massa dos dias
Os dias voam
O destino do homem está frio
Boa estadia comigo
Até que a noite de descanso venha
E frio o inverno veio
Ame as margens da existência
Embora isso ainda congele
Queimando o fogo quente comigo
Quando a neve estava fria
O caloroso olhar aquece
Escurecimento de anos sem resposta
Silencioso cair de uma lágrima
Amor de antigas memórias
Calado escravo da música
Tomado por um frio silencioso
Entra na história e na lenda
Queime como uma estrela cadente
Caído na atmosfera em uma noite de inverno