Ostrość na nieskończoność
Nie zamierzam Cię truć
pigułkami ze słów
nie potrafię uchronić od smutku,
moralności mi brak
pogubiłem się sam
chciałbym tylko
nadzieję ocalić od zła,
Zaniemogły ze strachu
zagoniły się w szaleństwie
myśli złożone
marzenia bezsenne
lekko pozacierały się
granice między dobrem a złem
w każdą stronę
rozbiegły się znaki jak psy
W kolejnej odsłonie
skurwiłem się znojnie lecz
dzieki tobie nie wszystko skończone ja
widzę ostrość na nieskończoności to
nieskończoność nabiera ostrości
Znam
drogi wiodące do dna
mosty rzucone na wiatr
światło walczące o blask
kształty bez formy i żal
Znam
drogi wiodące do dna
mosty rzucone na wiatr
światło walczące o blask
kształty bez formy i
Znam
drogi wiodące do dna
mosty rzucone na wiatr
światło walczące o blask
kształty bez formy i
tym pomiędzy wszystkim to ja
powinienem wybrać lecz jak
każdy dzień daje znak
że zatrzymał się czas
drązy myśli to
wściekłość i wrzask
ona zbiera we snach
ona pyta mnie w locie i
powstrzymuje czyny by
zaplątani w niebo słów
nie wypełniliśmy się
nie wypełniliśmy się dniem
nie wypełniliśmy się dniem
Foco na eternindade
Não vou enchê-la de pílulas de
Palavras venenosas que você pode cuspir
Simplesmente não posso impedi-la da tristeza,
A moralidade me falta
Perdi-me no escuro
Quero manter toda minha esperança
E expectativa longe do mal,
Obscurecido pelo medo esmagador
E correndo loucamente
Pensamentos tão complexos e
Sonhos agitados vindo de dentro
Todas bordas levemente derretidas
Entre coisas que são boas e ruins
Em todas as direções
Os sinais escapam como cachorros
Ato dois e eu também
Gosto da prostituta que abomino, mas, oh
Agradeço-o, pois há esperança amanhã
Vejo o foco na eternidade,
É a infinitude incidindo profundamente em mim
Eu conheço
Todos os caminhos que levam para baixo
Vendavais que destroem toda a fisionomia
Faíscas que lutam pela luz
Modelos disformes e sem projetos
Eu conheço
Todos os caminhos que levam para baixo
Vendavais que destroem toda a fisionomia
Faíscas que lutam pela luz
Modelos disformes e sem projetos
Eu conheço
Todos os caminhos que levam para baixo
Vendavais que destroem toda a fisionomia
Faíscas que lutam pela luz
Modelos disformes e sem projetos
Aqui entre todas as coisas é que eu
Devo ter feito uma escolha, não sei como
Todos os dias é dado um sinal
Que todas as coisas podem parar
O tempo perfura o cérebro
É choro, é fúria
Está inchando à noite
Pega-me enquanto
Eu simplesmente vôo...
Está matando todos meus atos
Não pode ser preenchido com o...
Não pode ser preenchido com o dia
Não pode ser preenchido com o dia